پوری سلطانی،از بنیانگذاران وپیشگامان کتابداری علمی و نوین در ایران روز شانزدهم آبان ماه در سن 84 سالگی در بیمارستانی در تهران در گذشت.

 

پوری سلطانی در سال 1310 در همدان دیده به جهان گشود و در جوانی با مرتضی کیوان، شاعر،نویسنده ومنتقدادبی برجسته ازدواج کرد،ازدواجی که تنها سه بهار ازآن گذشت.مرتضی کیوان درعمرکوتاه خودبرشاعران ونویسندگان همعصرخود ،ازجمله احمدشاملو،شاهرخ مسکوب،سیاوش کسرائی،سایه و… تأثیرفراوانی داشت.

چند ماهی پس ازرویداد28مرداد32ودرهم شکستن شبکهء نظامی حزب توده، کیوان مأمور اختفاء ونگهداری سه تن از افسران( بنام های  سروان مختاری، محقق و مهدی اکتشافی) شد.این افراد غیاباً در دادگاه نظامی محکوم به اعدام شده بودند.ازاین گذشته،رهبری حزب توده  بافرصت طلبی یاسوء استفاده،ازخانهء این نویسندهء شریف بعنوان محل برگزاری جلسات مسئولان برجستهء سازمان افسران حزب توده(مانند وکیلی، بهزادی، مبشّری، سیامک و سبزواری) استفاده کرد وهمین امر باعث دستگیری ،محاکمه واعدام  شتابزدهء مرتضی کیوان گردید.

پوری سلطانی پس ازمرگ نابهنگام  مرتضی کیوان،به فعالیّت های فرهنگی پرداخت ودرنشرواشاعهء کتاب وکتابخوانی وترویج شیوهء کتابداری علمی ومدرن درایران   نقش  فراوان داشت وبهمین جهت ازسوی صاحب نظران به«مادرکتابداری نوین ایران»شهرت یافت.

پوری سلطانی در مراسم بزرگداشت خود،که به همّت مجله بخارا در خرداد 94 برگزار شد،ازوضعیّت کتابخانه ملی ابراز نگرانی کرد و گفت: «کتابخانه‎ ملی را مثل بچه‎ام دوست داشتم و هنوز هم دلم برایش می‌‎تپد و شور می‌‎زند…کتابخانه‌ها، به ویژهء کتابخانه ملی که مادرِ سایر کتابخانه‎‌ها محسوب می‌‎شود، پشتیبان همه فعالیت‎های فرهنگی و آموزشی هر کشور است. افسوس که هنوز این مسئله برای بسیاری از مسئولان ما نامفهوم است».

پوری سلطانی  باوجودِتلخکامی های سیاسی،تحولات فرهنگی پس از28مرداد32 را بخوبی دنبال می کرد وخصوصاًدربارهء تحوّلات فرهنگی سال های 1340 معتقدبود:

-«به نظر من دههء 40 دههء فوق‌العاده‌اي بود. برای اينكه پايه‌های كتابداری ايران در آن زمان گذاشته شد. در آن زمان انجمن كتابداری ايران راه‌اندازی شد، دوره فوق‌ليسانس كتابداری پايه‌گذاری شد، شورای كتاب كودك پا گرفت، كانون پرورش فكری راه افتاد. مركز خدمات، مركز مدارك علمی همه در آن دههء به وجود آمدند و خب همهء اينها نشان می دهد كه چه رشد و بالندگی وجود داشته است. بخصوص انجمن كتابداري بسیار مهم بود به دليل اينكه به‌ طور گسترده‌ای در سطح كشور كلاسهای آموزشی برقرار می كردند و بهترين اساتيد در آن كلاسها تدريس می كردند.».

 

      کتاب ِیادونام «پوری سلطانی»همواره گشوده باد!