Print This Post Print This Post
تازه‌ها


آخرین شعر،علی میرفطروس

اشاره:

آخرین شعرِ-به عنوان واپسین اثرِ نگارنده در عرصۀ شعر-پس از انتشار کتابهای اسلام شناسی (فروردین ۵۷) و حلّاج (اردیبهشت۵۷) و در حیرتِ حریقِ هولناکِ سینما رکس آبادان سروده شده بود: هشداری به حضور و حاکمیّتِ «تازی ها و نازی ها» چند ماه پیش از انقلاب اسلامی.     ع.م

 نمایش تازۀ «آخرین شعر» باصدای شاعر

شنیدن «آخرین شعر» باصدای شاعر 

حملهء اعراب به ایران

ـ « نه !

مرگ است این

که به هیأت قِدّیسان

برشطِّ شادِ باورِ مردم

               پارو کشیده است . . . ».

این را خروس های روشنِ بیداری

ـ خون کاکُلانِ شعله ورِ عشق-

                                      گفتند.

ـ « نه !

    این ،

منشورهای منتشرِ آفتاب نیست

کتیبۀ کهنۀ تاریکی ست ـ

که ترس وُ

         تازیانه وُ

             تسلیم را

             تفسیر می کند.

آوازهای سبزِ چکاوک نیست

این زوزه های پوزۀ«تازی ها»ست

کز فصل های کتابسوزان

وز شهرهای تهاجم و تاراج

                       می آیند»

این را سرودهای سوخته

                           در باران

                                 می گویند.

                  * * *

خلیفه!

خلیفه!

خلیفه!

چشم وُ چراغ تو روشن باد !

اَخلافِ لاف تو

           ـ اینک ـ

در خرقه های توبه و تزویر

با مُشتی از استدلال های لال

« حلاّجِ »دیگری را

                  بردار می برند

خلیفه!

خلیفه!

چشم و چراغ تو روشن باد ! !

                     * * *

در عُمقِ این فریبِ مُسلّم

در گردبادِ دین وُ دَغا

      بايد

از شعله وُ

           شقایق وُ

                       شمشیر

رنگین کمانی   برافرازم . . .

مرداد ماه ١٣۵٧ تهران

 
فرستادن این مطلب برای دیگران