غزلی از قیصر امین پور

می خواهمت چنان که شب خسته خواب را
می جویمت چنان که لب تشنه   آب را

^[1]

 

محو توام چنان که ستاره به چشم صبح
یا شبنم سپیده دمان  آفتاب را

حتی اگر نباشی، می آفرینمت
چونان که التهاب بیابان سراب را

ای خواهشی که خواستنی تر ز پاسخی
با چون تو پرسشی چه نیازی جواب را