[1]***
قصهء گیلان را
در کتابی خواندم
که حروفش گاهی همه از ابر وُ مه وُ باران بود.
قصه در گارگهء عشق
صحافی شده بود.
عشق در گویش گیلک بعنی:
تو مرا سبز اگر می خواهی
منشین منتظر ابر
خودت باران باش!