گاهی چنان بَدَم كه مبادا ببينيَم
حتّی اگر به ديدهء رويا ببينيَم

من صورتم به صورت شعرم شبيه نيست 
بر اين گمان مباش كه زيبا ببينيم

شاعر شنيدني است،ولی ميل ،‌ميل توست 
آماده ای كه بشنوی ام ،‌يا ببينيم

اين واژه ها صراحت تنهايیِ من اند 
با اينهمه، مخواه كه تنها ببينيم

مبهوت می شوی اگر از روزن ات، شبی 
بی خويش – در سماع غزل ها ببينيم
*
-يك قطره ام – و گاه چنان موج مي زنم 
در خود ،‌كه ناگزير ي ، دريا ببينيم-
*
شبهای شعر خوانیِ من بی فروغ نيست 
اما تو با چراغ بيا تا ببينيم