بهــار آمــده، مــن منتــــظر به آمــــدنت
چو گل به خنده شکوفان بود لب و دهنت
شراب عافــــیت از جـــام لاله نوشـت باد
که رنگ هـــردو لبت دارد و جـلای تنت
شکـــوه قامت تو، برگ و بار فــروردین
درخــت سیــب به تن کرده باز پیرهــنت
به مقـــدم تو چمــن جلوه ی گل و سنبــل
ســـرود چلچله ها گشته شعر هر سخنـت
***
درون حجــله ی سبزینه های اردیبهـشت
گل بنفــــشه بنـازد به زلف پر شکــــنت