اندکی شادی بايد/ که گاه ِ نوروز است

در تواريخ سيستان آمده است:

 وقتی که سپاهيان «قُتيبه»(سردارعرب)، سيستان را به خاک و خون کشيدند،

  مردی چنگ‌نواز،در کوی و برزن ِ شهر – که غرق خون و آتش بود –

 از کشتارها و جنايات«قُتيبه» قصّه‌ها می‌گفت و اشک ِخونين

از ديدگان آنانی که بازمانده بودند،جاری می‌ساخت و خود نيز، خون می‌گريست…

و آنگاه، بر چنگ می‌نواخت و می‌خواند:

                                   -«با اين‌همه غم

                                                در خانهء دل

                              اندکی شادی بايد

                                                 که گاهِ نوروز است 

                                   اندکی شادی بايد

                                                که گاهِ نوروز است …»

(به نقل از کتاب« ديدگاه ها ^[1]»،علی ميرفطروس،۳ ۱۹۹،صص ۳۲-۳۳)

                     ^[2]