پيوند
سپيده
با طلوع نام تو
آغاز می‌شود
و درخت
از طنين صدای تو
سرشار …
ای همه سرشاری و
سرود و
سپيده!
با من اگر هميشه شوی همراه
ما
حکومت ما
حتّی بر آفتاب
خواهد رفت
ما
حکومت ما
تا …
در چشم‌های شرقی تو
اينک
شعر شفيعی می‌شکفد
که آفتاب و آتش را
تفسير می‌کند
دستان تو
– ولی –
ابرازِ رازهای نهفته است
* * *
ای فصل مشترک!
دستان مهربان ترا
در دست‌های خاکی من
بگذار!
دستان ما
– دوباره –
واژهء پيوند را
بياد می‌آرند.