دوشعر از یغما گلرویی

 

                                               ^[1]

              1

به شانه هایم زدی
 تا تنهاییم را تکانده باشی
 به چه دل خوش کردی؟
 تکاندن ِ برف از شانه های آدم برفی

                    2      

    از «شریعتی» به« شیخ فضل الله» رسیدیم
تا «جلال آل احمد» رفتیم و
از «انقلاب» گذشتیم…
تمام راه را اشتباه آمده بودیم،
آزادی،
آن‌سوی چراغ قرمزها بود…