فروغ فرخزاد

 

            این همان شعری است که نام “فروغ فرخزاد” را از لیست کتاب 
شاعران معاصر حذف کرده  است!!

                            گاه،  فقط یک شعر برای اعتبار یک شاعر کافی‌ است

 

بر روی ما نگاه خدا خنده می زند
هر چند ره به ساحل لطفش نبرده ایم
زیرا چو زاهدان سیه کار خرقه پوش
پنهان زدیدگان خدا می نخورده ایم

پیشانی ار زداغ گناهی سیه شود
بهتر ز داغ نماز از سر ریا
نام خدا نبردن از آن به که زیر لب
بهر فریب خلق بگویی خدا خدا

ما را چه غم که شیخ شبی در میان جمع
بر روی مان ببست به شادی در بهشت
او می گشاید او که به لطف و صفای خویش
گویی که خاک طینت ما را ز غم سرشت

طوفان طعنه خندۀ  ما را ز لب نشست
کوهیم و در میانۀ  دریا نشسته ایم
چون سینه جای گوهر یکتای راستی است
زین رو به موج حادثه تنها نشسته ایم

آن آتشی که در دل ما شعله می کشد
گر در میان دامن شیخ اوفتاده بود
دیگر به ما که سوخته ایم از شرار عشق
نام گناهکارۀ رسوا  نداده بود

مائیم ما که طعنۀ  زاهد شنیده ایم
مائیم  ما که جامۀ  تقوا دریده ایم
زیرا درون جامه  به جز پیکر فریب
زین هادیان راه حقیقت ندیده ایم

بگذار تا به طعنه بگویند مردمان
در گوش هم حکایت عشق مدام ما
“هرگز نمیرد آنکه دلش زنده شد به عشق
ثبت است بر جریده عالم دوام ما”