تباهی،شعری از جهانگیر صداقت فر
(در بحرانِ ویروسِ کرونا)
هرگز بنا نبود
ما جوان مرگان
دوباره باز بمیریم.
ما یک بار
در بهار
مرده بودیم
و تا هنوز
تابوتِ آرمان‌هایِ جوانی را
در بورانِ زمهریرِ زمستان
تشییع می‌‌کنیم.
بی قراریِ ما از هراسِ زوال نیست-
اما
بیمار،
در بسترِ احتضار مردن را
دوست نمی داریم،
از مرگامرگی تا بدینگونه عبث
سخت سرانه بیزاریم.
****
تیبوران- ۴ جون ۲۰۲۰