دلم بدون تو غمگین وُ با تو افسرده است

چه کرده ای که ز بود و نبودت آزرده است

به عکس های خودم خیره ام ، کدام منم ؟

زمانه خاطره های مرا کجا برده است

چه غم که بگذرد از دشت لاله ها توفان

که مرگ،دلخوشیِ غنچه های پژمرده است

اگر سقوط بهای بلند پروازی ست

پرندۀ دل من بی سبب زمین خورده است

از این به بعد به رویم درِ قفس مگشای

چرا که طوطی این قصه پیش از این مرده است