به گوش 

        از شنیدنِ  

و به چشم

          از دیدنِ اخبار

                      هشدار

و با نیشِ تَشَر به کودکِ احساس

                              حکمِ زنهار داده ام،

زیرا که صحنِ روزگار

                    همه آشوبِ جنگ و فتنه و نیرنگ،

و تکرارِ مکررِ حادثاتِ بد آهنگ است؛

و گنجایشِ گنبدِ آفاق

در برابرِ حجمِ مرثیه‌هایِ استغاثه

                              بسی‌ تنگ است.

 

بایگانِ حافظه را 

               به حذفِ خاطره‌هایِ تلخ،

و حفظِ حلاوتِ یادهایِ شاد انجام

                              اخطار داده ام.

***

اینک–

      زیبایی را دریافتن،

و حظِّ حضور

             در این مجالکِ اندک را

                                  مغتنم برشمردن،

و حرمتِ حیات را به خاطر سپردن،

و آسودن

        آسودن

               آسودن…

                        آه–

تن دردادن به ناگزیریِ تمکین

                            اراده ئی برسنجیده می‌‌نمود

که توانِ تحمل را

                سرانجام

                        نهایتی‌ست،

و در غایتِ استیصال

تغافل 

     خود چه طُرفه عنایتی‌ست!

***

و من اکنون–

بی‌ اعتنا به شرم آجینِ شبنم بر جبین–

چشم و گوش بسته از کنارِ مرز‌هایِ فلک زده می‌‌گذرم.

تیبوران- ۲۷ آپریل ۲۰۲۱