هوشنگ چالنگی،از پیشگامان موج نو در شعر امروز ایران در گذشت.چالنگی در سال ۱۳۲۰ در مسجدسلیمان دیده به جهان گشود و فعالیّت های خود را در همکاری با احمد شاملو در مجلۀ خوشه آغاز کرد و بزودی یکی از چهره های مطرح در شعر نو گردید.او در کنار بیژن الهی ،بهرام اردبیلی ، احمد رضا احمدی و پرویز اسلامپور  بنیانگرار مکنب نوینی در شعر ایران شد که به «موج نو» معروف گردید .این جریان شعری محصول مدرنیسم و تحوّلاتی بود که از دهۀ 1340 فضای هنری و فرهنگی ایران را تحت تأثیر  قرار داده بود. نشریۀ موج نو،مجلۀ طُرفه بود.از هوشنگ چالنگی تاکنون چندین دفتر شعراز جمله «زنگوله تنبل»، «آن‌جا که می‌ایستی»، «نزدیک با ستاره مهجور»، و «آبی ملحوظ» منتشر شده است.

هوشنگ چالنگی -در کنار منوچهر آتشی- نقش مهمّی در پرورش نسلی از شاعران جنوب داشت.علاوه بر شاعری،هنر اساسی هوشنگ چالنگی فروتنی و فرهیختگی وی بود.

یادش سبز باد!