ما از ستيغ و تيغ
                 گذشتيم
آری!
مسيح کجاست؟
مسيح کجاست –
تا که صادقانه ببيند:
ما از ستيغ و تيغ   گذشتيم –
بی آنکه رحمتی را
(يا کمترين نگاهی را، حتّی)
از هيچ ناخدا و
           خدائی
         چشمِ اميد داشته باشيم

ما از ستيغ و تيغ  گذشتيم
باری …
«حلاّج» را ديديم
در شيشه های روشنِ صبحی
                            فرازِدار
                  (شوريده جان و
                         گيسو رها و
                               خروشان)
و روح آب
– چه خونبار! –
آوازهای شهيدش را
در «دجله» می سرود:
-« حقّ
حقّ
حقّ
اناالحقّ »

عيسی نبوده ايم
آری!
عيسی نبوده ايم –
امـّا، ما
معراج را
ايمان خويش
ساخته بوديم
معراج را
بر ارتفاعِ دار ١

ما از ستيغ و تيغ
            گذشتيم
– باری –
بی هيچ ناخدا و
                خدائی حتّی.

تهران،۱۳۵۴

___________________
١- معراج مردان، بر سرِ دارست (حسين منصور حلّاج)