سالِ سرنوشت!
اشاره:
این متن،درآستانهء سال1396 منتشر و از برنامهء یارانِ تلویزیون پارس پخش شده است.درآغازِتظاهراتِ سرنوشت سازِ مردم ایران،بازخوانی این متن،شایدخالی ازلطف و فایده نباشد!
1فروردین ماه1396=21مارس2017
سال 95 به پایان رسید و سال تازه با امیدها و آرزوهای تازه به فردای روشنِ ایران آغاز شده است.باتوجه به مجموعهء شرایط ملّی و بین المللی،من سال96 را«سالِ سرنوشت»می دانم و چنانکه -بارها –گفته ام [1]:
-روشنفکران و رهبرانِ سیاسی ایران و مُنادیان حقوق بشر درعرصهء بین المللی(خصوصاً خانم شیرین عبادی،برندهء جایزهء صلح نوبل) درچنین شرایط حسّاسی باید خواستِ مشروع و مدنی مردم را جهت انجام رفراندوم آزاد و دموکراتیک(نه توسط جمهوری اسلامی بلکه زیرنظرِ سازمان های ملّی و بین المللی)برای عبورِ مسالمت آمیز به حکومتی ملّی و دموکراتیک در نزدِ دولت های جهانی طرح و نثبیت نمایند.
[2]
درآغازهرسال به یادِشعرِ«کاستیلو»-شاعر تیرباران شدهء گواتمالایی-می افتم که درنکوهش رهبران سیاسی و روشنفکرانِ ابتَرِ کشور گفت:
-«روزی خواهد آمد که ساده ترین مردمِ میهن من
روشنفکران ابتَرِ کشور را
استنطاق خواهند کرد
و خواهند پرسید:
روزی که ملّت به مانند یک بخاریِ کوچک و تنها
فرو می مُرد
به چه کاری مشغول بودید؟».
***
مطالب مرتبط:
در حمايت از برگزاری رفراندوم:ظرافت ها و ظرفيـّت های يک طرح،علی میرفطروس [3]
8 دی ماه 1383= 28 دسامبر 2004
جنبش رفراندوم، «ارکستر بزرگ ملّی» است! [4]
نشريهء نيمروز، شماره ۸۲۴، 7اسفند ۱۳۸۳